Circuitu d‘artes escéniques

Setiembre fala de la metáfora de la vida al traviés del microcosmos que supón el patiu de la escuela; les rellaciones universales de dominación y esclusión; el poder de la imaxinación como forma de perder el control y un tema abondo tabú: la gran paradoxa que supón l’ambigüedá de la maternidá ente’l deséu de contener a los fíos y fíes y el deséu de fuxir; lo difícil que pue resultar dacuando tar cerca d’ellos y elles, por mil razones; la contradicción ente lo que proyectamos inconscientemente y la  persona que realmente apaez.

Un testu que pon enriba la mesa la vulnerabilidá de la infancia y los mieos adultos y onde se texe una rellación madre-fía imperfecta y conmovedora, formada por altibaxos, marcada notablemente pol sentimientu d’incompetencia materna, fuxendo d’esa concepción divina y perfecta de la maternidá qu’a lo llargo de sieglos anuló cualquier posibilidá de sentir o sufrir otres emociones nes muyeres que son madres.

Adientrámonos nun baille ente distintos niveles de realidá y temporalidá, ente lo íntimo y lo social al traviés d’un testu bien natural y cercanu que busca y ye quién a calar emocionalmente nel públicu, que s’identifica y se compromete a fondu cola historia y los personaxes que van apaeciendo nel rellatu.

Espectáculu finalista del Premiu Nel Amaro de teatru n’Asturianu 2021.