El grito del cardo ye un espectáculu unipersonal creáu pa dar voz a lo que queda na solombra cuando lo diferente se reprime o s’atapa pol escaecimientu. La condición social cola que nacemos, les nuestres circunstancies y, inclusive, el nuestru sexu determinen el papel nel mundu que vamos tener, torgando la nuestra capacidá de llibertá.

Al traviés de dir y volver constantemente nel tiempu, Mariana va dir revelándonos cuáles foron les sos estratexes pa poder sobrevivir nun mundu onde ser muyer, probe y güérfana condérgate a la esclusión, a la soledá. La memoria xuega un papel esencial, porque’l presente y el pasáu van confundiéndose nun cuartu d’una residencia cualquiera onde, depués d’años de silenciu, por fin va sentise’l glayíu d’una flor que, medrando nos márxenes de lo convencional, caltién intactes les sos espines y la so dignidá.